Het gedrag van zware metalen in kolencentrales en afvalverbrandingsinstallaties

Abstract

In Nederland komt per jaar ongeveer 289 kton (droge stof) aan rioolwaterzuiveringsslib vrij. Een deel hiervan wordt gedroogd tot 10% droge stof. Aangezien een groot deel van dit gedroogde rioolwaterzuiveringsslib uit organische komponenten bestaat, is het slib brandbaar. Het heeft dan een positieve stookwaarde van 10 tot 15 MJ/kg, waardoor het een thermisch potentieel heeft van 2,9-4,3 PJ per jaar [Konings, 1995]. In regio Amsterdam bestaan plannen om het gedroogde rioolwaterzuiveringsslib bij te stoken in een bestaande poederkoolcentrale. Rioolwaterzuiveringsslib bevat echter relatief hoge concentraties zware metalen, waaronder kwik. Gezien de wijze van rookgasreiniging van kolencentrales bestaat het risico dat relatief hoge percentages van de in de slib aanwezige zware metalen via de rookgassen worden geëmitteerd. Mogelijk vormen afvalverbrandingsinstallaties, die uitgerust zijn met een uitgebreidere rookgasreiniging dan kolencentrales, vanuit milieuhygiënisch oogpunt een aantrekkelijker alternatief. Het doel van deze studie is inzicht te verschaffen in het gedrag van zware metalen en in het bijzonder kwik, in een poederkoolcentrale uitgerust met conventionele gasreiniging vergeleken met bestaande AVI's.