Fouten in de representatie van straling in klimaatmodellen

Abstract

Klimaatmodellen zijn vrij goed in staat om de waargenomen temperatuurverdeling in de atmosfeer te repro- !"#$%$&'()*+(,*-.+($$&(/%0+$(1$%!*$&2+$3(455%(*2(6$+($*/$&,*-.(&*$+'(700%5,(!$(2+%5,*&/22#6$4582(*&(!$9$(40!$,,$&( zijn in hoge mate geijkt aan de hand van de waargenomen temperatuurverdeling. Klimaatmodellen zijn in staat het waargenomen temperatuurverloop nabij het aardoppervlak over de laatste eeuw vrij nauwkeurig te reproduceren. De relatief lage wereldgemiddelde temperatuur in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw kan daarmee verklaard worden als een effect van toegenomen reflectie van zonnestraling door een vuilere atmosfeer. Sinds de jaren zeventig is de atmosfeer op veel plaatsen geleidelijk schoner geworden, waardoor meer zonnestraling het aardoppervlak bereikt. De temperatuurstijging nabij het aardoppervlak, die daar mede het gevolg van is, wordt goed berekend door de klimaatmodellen