Zorgen van leerkrachten over leerlingen tijdens de COVID-19 schoolsluiting: Aard, ontwikkeling en aanpak

Abstract

Sinds de covid-19 crisis hebben diverse kwantitatieve studies laten zien dat de schoolsluitingen negatieve impact hebben gehad op de leergroei van leerlingen, met name voor leerlingen in ongunstige uitgangsposities, waardoor ongelijkheid in onderwijskansen is vergroot (Schuurman et al., 2021; Engzell et al., 2021). Doel van dit kwalitatieve onderzoek is het beter begrijpen van deze bevindingen door basisschoolleerkrachten, werkzaam op scholen met een relatief hoge schoolweging, te bevragen over zorgen over hun leerlingen in deze periode. Tijdens semigestructureerde interviews met 20 leerkrachten construeerden de onderzoekers ‘leerlingportretten’, waarmee aanleiding en ontwikkeling van zorgen tijdens en na de schoolsluiting in kaart werden gebracht. Bovendien onderzochten we wat leerkrachten deden om zorgen te adresseren. Resultaten laten vier domeinen van zorg zien, te weten over: (i) zelfregulatievaardigheden; (ii) een kwetsbare thuisomgeving; (iii) ondersteuningsmogelijkheden van ouders; (iv) schools presteren. Om zorgen te adresseren richtten leerkrachten zich in eerste instantie op het (herstellen van) contact met ouders. Vervolgens differentieerden zij sterk in hun aanpak om leerlingen zo goed mogelijk te ondersteunen, afhankelijk van de precieze aard van hun zorgen. Leerkrachten beschreven dat zij tijdens de schoolsluiting noodgedwongen nieuwe vormen van contact onderhouden met leerlingen en ouders hebben gevonden, die zich lenen voor het bevorderen van meer continuïteit tussen de tot dan toe vaak gescheiden contexten van het leren thuis en op school. De leerkrachten beschrijven deze ervaringen als kansen voor het versterken van partnerschappen met ouders, waarin wederzijds begrip kan worden vergroot.