Habitat Banking. Wel of geen optie onder de Habitatrichtlijn?

Abstract

In dit artikel gaan wij in op de vraag of door habitat banking kan worden voldaan aan de mitigatie- en compensatieverplichtingen uit artikel 6, leden 3 en 4 van de Habitatrichtlijn. Habitat banking is een juridisch-economisch instrument waarbij natuurgebieden worden gecreëerd, hersteld of onderhouden die als compensatie kunnen dienen voor voorziene of niet-voorziene aantastingen van de natuur. Er zijn vele vormen van habitat banking, waaronder die waarbij ‘credits’ kunnen worden aangekocht bij de habitat bank ter compensatie van schade aan beschermde natuur. 2 Met de aankoop ervan moet het langdurig behoud en het onderhoud van het compensatiegebied worden zeker gesteld. In dit artikel zal aandacht worden besteed aan jurisprudentie van het Europese Hof van Justitie, waaronder de uitspraak van het Hof van 21 juli 2016 (Orleans/Vlaams Gewest). Een uitspraak waarin een nadere uitleg wordt gegeven van het begrip ‘compenserende maatregelen’ uit deze richtlijn. Op het eerste gezicht lijkt deze uitspraak van de Europese Hof habitat banking weinig interessant en aantrekkelijk te maken, maar – zoals zal worden betoogd – er lijkt toch nog wel ruimte te zijn voor habitat banking. Daarnaast lijkt habitat banking in elk geval bruikbaar te zijn in gevallen waarbij schade wordt veroorzaakt aan andere natuurgebieden dan Natura 2000-gebieden, zoals de natuurgebieden die voorheen deel uitmaakten van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS), nu Natuurnetwerk Nederland.