De geldigheid van besluiten onder de coronaspoedwet

Abstract

De coronanoodwet maakt een volledig digitale vergadering mogelijk. In de wet is opgenomen dat het niet-voldoen aan enkele van de vereisten die deze wet stelt, geen gevolgen heeft voor de rechtsgeldigheid van de genomen besluiten. Wat betekent dit precies? Slaagt de wetgever erin om nietigheden en vernietigbaarheden te vermijden? Deze bijdrage laat zien dat de bewuste bepaling in de noodwet slechts ziet op enkele gebreken die zich bij digitale besluitvorming kunnen voordoen. In andere gevallen blijft het stelsel van art. 2:14 en 2:15 BW onverminderd relevant. Daarnaast komt de terugwerkende kracht en het overgangsrecht van de noodwet aan de orde. Zijn besluiten genomen in buitenwettelijke digitale vergaderingen – voordat de noodwet in werking trad – rechtsgeldig of niet? De auteur meent dat de terugwerkende kracht gecombineerd met het overgangsrecht een goed deel van de besluiten zekerstelt.