Verkenning productie Geomorfologische Kaart met behulp van Object-Based Image Analysis

Abstract

We hebben op basis van eerder werk in de Eems-Dollard een methode ontwikkeld om biogeomorfologische kaarten te maken ten behoeve van ecotopenkaarten op grond van luchtfoto’s in kleur met nabij-infrarood. Deze methode maakt niet alleen gebruik van de spectrale informatie, maar ook van de structuur van het landschap boven water. Het resultaat is een vlakdekkende kaart met biogeomorfologische eenheden die passen in het zoute-ecotopenstelsel. De handmatig en automatisch geproduceerde kaarten zijn goed vergelijkbaar met 73% overeenkomstig oppervlak met dezelfde klasse (antwoord op onderzoeksvraag 1). De automatische methode levert veel gedetailleerdere kaarten maar de verschillen tussen beide methoden zijn niet toe te schrijven aan het detail, maar vooral aan verschillend geclassificeerde objecten (1e). Een handmatige controle van de geautomatiseerde kaart gaf aan dat 21% van het oppervlak een verkeerd label had gekregen. De minst hoge overeenkomsten werden gevonden voor eenheden met de legendaklassen hoog- en laag-energetische plaat. Een aanpassing om deze verwarring te verminderen door het creeren van kleinere objecten wordt momenteel al doorgevoerd. Toepassing van de automatische methode op de beelden van 2010 zonder het bijstellen van drempels leverde 67% overeenkomst op (2). Deze waarden moeten worden gelezen als het verschil tussen de handmatige en automatische methode, waarbij niet duidelijk is welke fouten in welke mate van één van de twee methoden afkomstig zijn. De automatische methode maakt het mogelijk om per object vast te stellen in welke stap van de methode deze worden geclassificeerd. Dit is een vorm van onzekerheid waarop de handmatige controlestappen kunnen worden geconcentreerd, zonder noodzaak om nieuwe grenzen te trekken, waarmee een expert judgementstap na productie is vereenvoudigd. De automatische methode is toepasbaar op watersysteemniveau (2), waarbij na digitaal beschikbaar stellen van geogerefereerde beelden in minimaal een week een kaart kan worden uitgerekend. De kale rekentijd bedraagt hier 24 uur waarbij er 2 tegels tegelijk geclassificeerd worden. De methode is opgezet met drempelwaarden voor brightness en NDVI die voor het gehele gebied worden opgegeven, en welke moeten worden bijgesteld voor verschillende sets foto’s in verschillende gebieden. Drempelwaarden voor uit hoogtegegevens berekende helling en variatie daarin hangen af van de ruimtelijke resolutie.