Leren en werken voor vluchtelingen: Beleid en interventies in drie grote gemeenten

Abstract

Steeds meer gemeenten hebben hun beleid met betrekking tot de arbeidsintegratie van vluchtelingen aangepast. Kernelementen binnen het gekozen beleid lijken steevast te bestaan uit een vroege activering, het combineren van taal- en beroepstraining en het bieden van maatwerk in de ondersteuning van deze nieuwkomers. In dit artikel is deze beleidsverandering bestudeerd in de gemeenten Utrecht, Rotterdam en Amsterdam. Dan wordt duidelijk dat een succesvolle aanpak meer kans van slagen heeft wanneer statushouders aanvullende en op maat gesneden ondersteuning krijgen aangeboden. Voor alle drie de gemeenten geldt dat men zodoende meer statushouders bereikt en dat er beter kan worden ingespeeld op individuele behoeften en mogelijkheden. Ook is er zo meer aandacht voor duurzame arbeidsparticipatie. Tegelijkertijd wordt zichtbaar dat ook met deze nieuwe koers geen snelle successen worden geboekt. Met name meer kwetsbare statushouders, onder wie degenen met een laag opleidingsniveau en vrouwen, worden niet altijd door gemeenten bereikt. Ook zien we dat veel van deze nieuwkomers langdurig ondersteund moeten worden, ook wanneer ze een plekje op de arbeidsmarkt hebben gevonden. We kunnen vaststellen dat zonder aanvullende maatregelen de kans groot lijkt dat het perspectief op maatschappelijke participatie voor veel statushouders in Nederland uiterst beperkt zal zijn.