Stranding van een gewone spitssnuitdolfijn (Mesoplodon bidens) in de Oosterschelde: Resultaten van het strandingsonderzoek, met speciale aandacht voor onderzoek naar gehoorschade

Abstract

Op 31 augustus 2017 strandde er in de Oosterschelde een jonge, levende gewone spitssnuitdolfijn (Mesoplodon bidens) welke later ter plaatsen overleed. Dit dier werd verzameld voor onderzoek naar de doodsoorzaak en in het bijzonder de aanwezigheid van gehoorschade als oorzaak van de stranding, omdat spitssnuitdolfijn strandingen in Nederland zeldzaam zijn en er weinig bekend is over deze walvisachtigen. Er werden geen indicaties gevonden dat dit dier een infectieuze ziekte of gehoorschade had. Het dier had recentelijk niet gegeten en was ondervoed. Op de flank werden parallelle krassen gevonden, waarbij de afstand tussen de krassen overeenkwamen met de afstand tussen de tanden van tuimelaar dolfijnen. Over waarom de spitssnuitdolfijn de Noordzee is ingezwommen kan alleen worden gespeculeerd. Een scenario kan zijn dat de nog jonge en onervaren spitssnuitdolfijn de zuidelijke Noordzee is ingevlucht of in gedwaald als gevolg van de interactie met één of meerdere tuimelaars, waar het vervolgens door voedselgebrek en verzwakking strandde en overleed. Strandingen van spitssnuitdolfijnen op de Nederlandse kust zijn nog altijd uniek met twaalf gerapporteerde strandingen op www.walvisstrandingen.nl. Wel lijkt er een plotselinge toename, met vijf strandingen van deze soort in alleen al de afgelopen twee jaar (2016 en 2017). Strandingsonderzoek van deze en andere walvisachtigen zullen noodzakelijk zijn om eventuele trends in aantallen en oorzaken te achterhalen. Sterfte door akoestische vervuiling van het marine ecosysteem kan alleen worden uitgevoerd wanneer snel en adequaat wordt gehandeld tijdens strandingen. Onderzoek naar natuurlijke en antropogene doodsoorzaken, inclusief akoestisch trauma, kan zonder projectfinanciering bij toekomstige strandingen niet worden gegarandeerd.