Viking metal als nieuwe tegencultuur?

Abstract

Meer dan duizend jaar waren de Vikingen de schrik van christelijk West-Europa, vanwege hun plundertochten waarbij met name kloosters en kerken niet ongeschonden bleven. De periode van het einde van de achtste eeuw tot het einde van de elfde eeuw staat daarom bekend als de Viking Age. Ondanks dat deze Vikingtijd al zo lang geleden ten einde is gekomen, zijn de Vikingen nog altijd een veel gebruikt thema in de hedendaagse populaire cultuur. Sinds eind jaren tachtig en begin jaren negentig van de vorige eeuw zijn de Vikingen ook een populair onderwerp in metalmuziek en is zelfs sprake van een nieuw subgenre genaamd Viking metal. Binnen dit subgenre wordt veelal het traditionele, vrij negatieve, beeld van Vikingen gecombineerd met een meer geromantiseerd beeld. Het traditionele beeld van Vikingen sluit namelijk erg goed aan op het chaotische thema binnen metal. Het geromantiseerde beeld van Vikingen als heldhaftige krijgers functioneert als tegenbeeld van de huidige, moderne samenleving en lijkt dus een vorm van counterculture. Metal wordt echter niet gezien als counterculture. In tegenstelling tot de hippie subcultuur van de jaren zestig en de punk subcultuur van de jaren tachtig, heeft de metal subcultuur dan ook geen aandacht gekregen binnen counterculture studies. De voornaamste reden hiervoor zou de apolitieke houding van metal zijn. Kritiek vanuit de counterculture hoek is dat leden van de metal subcultuur zichzelf niet zien als politieke actoren zoals punkers dat wel deden, dat songteksten geen sociaal-politieke kritiek uiten, dat een programma van collectieve politieke acties ontbreekt en dat politieke acties dus ook niet aangemoedigd worden. Dergelijke kritiek is echter niet helemaal terecht. Deze scriptie verschaft meer inzicht over het gebruik van de Vikingen in metal om zo de volgende vraag te kunnen beantwoorden: ‘Is Viking metal te zien als counterculture?’