Waarom mensen gapen na EMDR?

Abstract

Na een intensieve EMDR-sessie begint je patiënt ongegeneerd te gapen. Niet één keer, maar vaker. Terwijl je tegen zijn of haar amandelen aankijkt, maakt zich een ongemakkelijk gevoel van je meester. De neiging om mee te gapen kun je nog net onderdrukken. Maar waarom gapen mensen? Is het een teken dat de patiënt zich moe, maar voldaan voelt? Is hij of zij letterlijk nog naar zuurstof aan het happen? Is gapen een teken van het loslaten van energie of omgekeerd, een bewijs van verveling?