General-Karte der sichtbaren Seite der Mondoberflaeche zugleich als Übersichts-Blatt zur grössern Mondkarte

Abstract

Hoewel Wilhelm Beer (1797-1850), een Berlijnse bankier en amateursterrenkundige, als eerste auteur op deze maankaart wordt genoemd, werd het meeste werk verricht door de sterrenkundig geïnteresseerde privé-leraar Johann Heinrich von Mädler (1794-1874). Hij gebruikte hiervoor vanaf 1830 een Fraunhofer-kijker, die was opgesteld in de privé-sterrenwacht van Wilhelm Beer en maakte een honderdtal gedetailleerde tekeningen van het maanoppervlak. Het resultaat van zijn waarnemingen verscheen in de grote maankaart getiteld 'Mappa Selenographica', die tussen 1834 en 1836 in vier bladen verscheen (de maandiameter op deze kaart bedroeg 97,5 centimeter). De hier afgebeelde kaart verscheen in 1837 en diende als overzichtskaart voor de grotere maankaart. De grote maankaart werd (met kleine wijzigingen) herdrukt in 1837(?), 1869 en 1877. In totaal werden 426 namen gebruikt voor het benoemen van de details op het maanoppervlak, waarvan 293 uit eerdere maankaarten waren overgenomen. Mädler voegde zelf 133 nieuwe namen toe van 'sterrenkundigen, geografen, wiskundigen, natuuronderzoekers en ontdekkingsreizigers uit onze tijd en het verleden'. Op deze overzichtskaart zijn alleen de grotere gebieden (zeeën en hun randgebergten) op de kaart zelf benoemd; de kraters worden kwadrantsgewijs met nummers aangeduid. Hun namen zijn in de linker- en de rechterzijde aangegeven met hun hoogten (gemeten in Parijse voeten van ??.?? centimeter) boven de kratervloer en het maanoppervlak. Heldere plekken op het maanoppervlak werden echter niet door Mädler benoemd. Ten gevolge hiervan bleef een opvallend heldere plek (nu bekend als Reiner Gamma), die Riccioli benoemd had naar de beroemde Italiaanse sterrenkundige Galileo Galilei, onbenoemd en werd de naam Galilei gebruikt voor een onbeduidende naburige krater: een ongelukkige wijziging die door latere maancartografen nooit is teruggedraaid. De oorspronkelijke maantekeningen van Mädler werden in 1989 teruggevonden en berusten sindsdien in de Staatsbibliothek Preußischer Kulturbesitz in Berlijn.