Stelling van de Geallieerde en Turksche eskaders in de haven van Navarino

Abstract

Dit eenvoudige kaartje was op 22 december 1827 als bijlage gevoegd bij de ‘Arnhemsche Courant’. Lezers van de krant werden op die manier op de hoogte gebracht van de ontwikkelingen tijdens de Zeeslag bij Navarino (of Slag in de Baai van Navarino) op 20 oktober 1827. Het ging hierbij om een beslissend gevecht in de Griekse vrijheidsstrijd en was de laatste grote zeeslag in de geschiedenis met uitsluitend zeilschepen.

Tegenwoordig wordt Navarino Pylos genoemd. Lange tijd was de plaats en de baai in vreemde handen, waaronder die van Venetianen en Ottomanen. In maart 1821 verklaarden Griekse vrijheidsstrijders echter de oorlog aan het Ottomaanse Rijk. De Grieken wisten toen Navarino tijdelijk te veroveren, maar moesten de plaats in 1825 weer prijsgeven. De grootmachten Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland hadden de onafhankelijkheid van Griekenland echter al erkend en zonden een gezamenlijke vloot naar de baai. De vloot stond onder leiding van de Franse admiraal Henri de Rigny, de Britse admiraal Edward Codrington en de Nederlandse admiraal in Russische dienst Lodewijk van Heiden. Hoewel zij qua schepen en kanonnen ver in de minderheid waren, slaagden zij erin om de Ottomaanse vloot te decimeren.

Na de overwinning in de Zeeslag bij Navarino bleek de Griekse onafhankelijk nog slechts een kwestie van tijd. Met het Verdrag van Constantinopel in 1832 werd Griekenland definitief erkend.