Is social, cultural and recreational participation a luxury for people living in poverty? An analysis of policy intentions and measures

Abstract

Is social, cultural and recreational participation a luxury for people living in poverty? An analysis of policy intentions and measuresThis article examines the importance of participating in social, cultural and recreational activities for people living in poverty. It draws on some theoretical perspectives on this type of participation and examines how stimulating participation is being integrated and how ways of thinking and talking about socio-cultural participation have evolved in the social policies in Europe. Using the case of Belgium, we trace how policymakers can encourage participation among poorer people by means of structural, effective and comprehensive policy measures. Based on in-depth interviews and a quantitative evaluation of two Belgian policy measures, we conclude that promoting socio-cultural participation as a vehicle with which to build a more inclusive society can be intended in different manners. There are two dominant theoretical perspectives: (1) participation as a right free of engagement and (2) participation as an instrument or contributory agent for change and improving the quality of life of a person and his/her community.Is sociale, culturele en sportieve participatie (g)een overbodige luxe voor mensen in armoede? Een analyse van beleidsintenties en beleidsmaatregelenDit artikel analyseert de beleidsaandacht die gaat naar de sociale, culturele en sportieve participatie van mensen in armoede. Het verkent eerst vanuit de onderzoeksliteratuur het belang van participatie voor mensen in armoede en gaat daarna na hoe het stimuleren van participatie aan bod komt in Europese beleidsteksten en welke visie daaruit spreekt. We stellen ook vast hoe die visie de voorbije decennia veranderde. Specifiek voor België gaan we na hoe beleidsmakers vandaag participatiebevorderende maatregelen nemen. Op basis van interviews en kwantitatieve onderzoekstechnieken evalueren we twee federale maatregelen ter bevordering van de deelname van OCMW-cliënten. We stellen vast dat de promotie van sociaal-culturele participatie verschillende visies kan reflecteren. Deze zien we ook in de theorie hierover: (1) participatie kan als een recht worden aangeboden en is dan gebaseerd op een vrijwillig engagement van het individu, maar net zozeer (2) kan het gezien worden als een compenserende interventie of een duw in de rug richting sociale activering.