Honingbij vecht om te overleven

Abstract

Eind maart waren twee artikelen in het vermaarde vakblad Science aanleiding voor nieuwe onrust. Franse wetenschappers ontdekten dat bijen verdwalen door het middel thiamethoxam, dat in mais wordt gebruikt. De diertjes vinden de weg terug naar hun volk niet meer en zijn daardoor gedoemd dood te gaan. Een Schots team behandelde hommelvolken met imidacloprid. Deze brachten daarna nauwelijks nog koninginnen voort. Naar aanleiding van de Sciencepublicaties waarschuwt Jeroen van der Sluijs, universitair hoofddocent nieuwe risico’s aan Universiteit Utrecht, de Nederlandse boeren. In een opiniebijdrage in vakblad Boerderij Vandaag (het vroegere Agrarisch Dagblad) pleit hij voor een verbod op zaadbehandeling met neonicotinoïden. In Italië is dat sinds 2008 het geval en in Frankrijk mogen de middelen sinds 2003 niet meer worden gebruikt in mais en zonnebloemen. Van der Sluijs vindt dat Nederland het zogenoemde voorzorgsprincipe moet toepassen. Dit houdt in dat ingrijpen gerechtvaardigd is in situaties waarin er nog geen onomstotelijk bewijs is dat een middel schadelijk is, maar er wel aanwijzingen uit de wetenschap zijn dat het mis kan gaan. Bij de neonicotinoïden is dat volgens hem het geval. Volgens Van der Sluijs is het Nederlandse toelatingsbeleid niet meer van deze tijd. „Het is nog gebaseerd op het spuiten van middel over het gewas. Het houdt geen rekening met de systemische werking van neonicotinoïden. Men dacht dat het gif niet door zou dringen tot de nectar en de pollen. Dat blijkt wel het geval te zijn.”