Kaart van den tegenwoordigen zee-dyk liggende voor de landen van Huisduinen en de Helder, strekkende van het Nieuwe-Diep tot aan Kykduin, mitsgaders de diepte voor dezelve gepeild, van twee tot twee roeden naar zee, met hoog-water in Amsterdamsche voeten

Abstract

Lange tijd bestond de dijk tussen Huisduinen en (Den) Helder uit een constructie van houten palen. Omstreeks 1700 deed de paalworm echter van zich spreken en moest men uitkijken naar een nieuw soort kustverdediging. In 1733 werden de glooiingen van de dijk bedekt met klipstenen. In 1749 – toen het besluit viel om de gehele noordelijke zeekust op die manier te verstevigen – kwam de Helderse zeewering nog eens aan de beurt.

Pas in 1774 bereikte de dijk een staat, die niet veel verschilt van de huidige toestand. Met gepaste trots noemde men de dijk toen de ‘Kapitale Helderse Zeewering’. Deze kaart geeft een beeld van de destijds net opgeleverde zeewering.

De kaart is gebaseerd op een twee keer zo grote manuscriptkaart, vervaardigd door de landmeters Pieter Harge en Leendert den Berger. Dirk Klinkenberg (1709-1799) zorgde voor de verkleining, die in gedrukte vorm in 1775 verscheen.

De kaart is als bijlage gevoegd bij de resolutie van 21 mei 1774: ‘Brief van de gecommitteerden tot de zaken van de zeeweringen aan Den Helder aan de Staten van Holland’. De kaart wordt toegelicht in een afzonderlijke bijlage van Pieter Harge en Leendert Berger: ‘Rapport van het verrigte ter executie van 21 january 1774 tot het doen maaken der noodsakelijkste werken aan De Helder; van de toestand van De Helder en het verdere noodige’.