[De Oude Maas]

Abstract

In de 18de eeuw kampte de vaarweg via het Goereese Gat, Dordtse Kil en Oude Maas met voortdurende verzandingen. Vooral van de zijde van de scheepvaart klonk de roep om hiertegen maatregelen te nemen. Dat gold met name voor de aansluiting van de Oude Maas op het Krabbegat bij ’s-Gravendeel. De Krabbe vormde een alternatieve scheepvaartroute naar Rotterdam, wanneer de Maasmond door verzandingen onbevaarbaar was.

De Krabbe zelf bleek echter ook gevoelig voor verzanding. Soms liepen schepen hier vast op de bodem en versperden zij de doorgang. Deze ongewenste situatie is de aanleiding geweest voor vele grootschalige karteringen van dit stukje Nederland. Ook deze manuscriptkaart, in 1798 vervaardigd door de landmeters A. Hoek, Cornelis Verhey en Jacob Engelman, is daar een voorbeeld van. Hij maakt deel uit van een serie manuscriptkaarten van hetzelfde gebied met dieptepeilingen uit de periode 1797-1800. Op die manier kreeg de Hollandse waterstaatsdienst een nauwkeurig beeld van de plaatselijke rivierkundige gesteldheid en ontwikkeling. Op basis daarvan konden eventueel maatregelen ter verbetering van de doorvaarbaarheid genomen worden.