Dialogical Practice in Social Work – Towards a renewed humanistic method

Abstract

Dialogical Practice in Social Work – Towards a renewed humanistic method As we know contemporary social work is facing many complex challenges. In this context it is important that we remind ourselves of, and return to, first principles. What are we doing when we do social work? The recognition that we are working with human beings may seem an obvious, even banal observation, but given the managerial emphasis on performance, targets and efficiencies we may in fact lose sight of this. That we work with human beings provides us with a core axiom around which we should orient and judge our practice. In this article, I suggest that one approach, tailored to the reality of the human being, is that of dialogue. This primarily means listening to and responding to the words and experience of the other person. A dialogic practice is challenging and disruptive of our contemporary managerial approach. But the test of this is effectiveness. Not only can it be shown to work but I think it can also be shown that a dialogic approach in itself restores humanity to both client and worker.

Dialogische praktijk in social work – naar een hernieuwde humanistische methode Zoals bekend wordt het hedendaagse social work geconfronteerd met complexe uitdagingen. In deze context is het belangrijk dat we onszelf herinneren aan, en teruggaan naar, de eerste beginselen. Wat doen wij bij social work? De erkenning dat we werken met mensen kan een duidelijke, zelfs banale, observatie zijn maar gezien de bestuurlijke nadruk op prestaties, doelstellingen en efficiëntie kunnen wij deze erkenning uit het oog verliezen. Dat we werken met mensen geeft ons een core axiom waar wij ons op zouden moeten oriënteren en onze praktijk op zouden moeten beoordelen. In dit artikel stel ik de dialoogbenadering voor, die afgestemd is op de realiteit van de mens. Dit betekent in de eerste plaats luisteren naar en reageren op de woorden en de ervaring van de andere persoon. Een dialogische praktijk is uitdagend en tegelijkertijd storend voor onze hedendaagse bestuurlijke aanpak. De vraag is of dit effectief is. Er kan niet alleen aangetoond worden dat het werkt, maar het kan ook aangetoond worden dat een dialogische benadering op zichzelf de menselijkheid herstelt van zowel de cliënt als de sociaal werker.