Weduwen, wezen en vreemdelingen. Sociale zorg en tolerantie

Abstract

Holland gold in deze periode internationaal als een voorbeeld van een welgereguleerde samenleving. Er werd dan vooral gekeken naar haar steden. Binnen het culturele klimaat van de Renaissance was een beeld ontworpen van een ideale stad. In bouwkundig opzicht hoorde dit een harmonieus ingerichte openbare ruimte te zijn, die een zekere schoonheid bezat, een duidelijk bestuurlijk centrum had en ook goed verdedigbaar was, waarbinnen ruimte was voor alle economische functies die een stad welvarend maakten, en waar ook oog was voor een gezond klimaat, met voldoende licht en lucht. Parallel aan dit architectonische ideaalbeeld kende deze tijd een ideaal beeld van een goed bestuur, dat zorg droeg voor het ‘gemene welvaren’. Een goed gebouwde omgeving droeg bij aan het gemene welvaren, maar daarnaast waren regulering van het economisch leven, een stelsel van sociale zorg, bescherming van de godsdienst, en het handhaven van orde en openbare zedelijkheid nodig. In dit hoofdstuk zal de nadruk vooral liggen op de zorg voor de armen, maar die stond voor de tijdgenoot niet op zichzelf. Sociale zorg was een onderdeel van een veel breder geheel van zorg voor het algemeen welvaren ...