De presentiebeoefenaar: waardigheidsbekleder of gelukzoeker? Over de morele grondslagen van de presentiebenadering

Abstract

The presence worker: investing dignity or seeking happiness? On the moral fundaments of the theory of presence Baart’s theory of presence is as inspiring for professional practice as it is problematic in its theoretical fundaments. The basic moral tension in this theory seems to exist between violated dignity as the fundamental problem of poverty and the good or happy life as the overarching solution. In this tension three different cultural undercurrents collide: an optimistic Greek, a radical Christian and a moderate Humanistic undercurrent. While Baart in his magnum opus holds that the good or happy life should be given priority by presence workers, this article states that the practices and the paradoxes of presence work can better be understood as the restoration of dignity.

De presentiebeoefenaar: waardigheidsbekleder of gelukzoeker? Over de morele grondslagen van de presentiebenadering Baarts presentiebenadering is even inspirerend voor de professionele beroepspraktijk als problematisch in haar theoretische grondslagen. In deze benadering bestaat een fundamentele morele spanning tussen gebroken waardigheid als het kernprobleem van armoede en het goede leven als de overkoepelende oplossing hiervoor. In deze spanning interfereren drie verschillende culturele onderstromen: een optimistisch Griekse, een radicaal christelijke en een gematigd humanistische onderstroom. Terwijl Baart in zijn magnum opus nadrukkelijk stelt dat presentiebeoefenaars het goede oftewel het gelukkige leven centraal behoren te stellen, poneert dit artikel dat de praktijken en paradoxen van de presentiebeoefening beter kunnen worden begrepen als het herstellen van waardigheid.