Internationale contracten: kennisgeving van algemene voorwaarden gewenst

Abstract

In 1992 werd in Nederland een wettelijke regeling inzake algemene voorwaarden van kracht.1 De regeling maakt deel uit van het nieuwe Burgerlijk Wetboek dat op l januari van dat jaar in werking trad. De nieuwe regeling maakte geen deel uit van het oorspronkelijke ontwerp van Meijers of het driemanschap dat na hem kwam. Eerst eind jaren zeventig kwam de gedachte op om voor consumententransacties - binnen het Burgerlijk Wetboek - een bijzondere bescherming in het leven te roepen. De regeling inzake algemene voorwaarden is daar, met die voor de consumentenkoop, de belangrijkste uiting van. Zoals wel vaker geschiedt, vormde de consumentenbeweging een katalysator om ook in het gemene recht hervormingen aan te brengen. Op het punt van de algemene voorwaarden gebeurde dit door de hoofdpunten van de regeling mede op transacties tussen ondernemers van toepassing te verklaren. De latere Europese richtlijn oneerlijke contractsbedingen verplicht hier niet toe: deze is uitsluitend op consumententransacties van toepassing.