Sociaal isolement bij ouderen: een typologie als richtlijn voor effectieve interventies

Abstract

Social isolation in older people: a typology as guide for effective interventions In the Netherlands many interventions are implemented to reduce or prevent social isolation amongst older people, but most interventions appear to have little effect. Interventions to combat or solve social isolation face some important problems. The main problem is the heterogeneity of the socially isolated. This article provides insight in this heterogeneity by means of a typology of eight types of socially isolated people. The typology may serve as a tool for defining appropriate interventions and guidance. It shows that the time investment and the intensity of the intervention can vary significantly. The typology also shows what results can be achieved and what the limits of what can be achieved by social professionals are.. For certain types, isolation can be counterbalanced or removed. For other types, results can be achieved within the field of practical problem-solving. Sometimes, it is not possible to improve the situation. In those cases, creating a safety net to prevent further escalation of the situation is the last alternative.

Sociaal isolement bij ouderen: een typologie als richtlijn voor effectieve interventies In Nederland worden veel interventies uitgevoerd om sociaal isolement bij ouderen te verminderen of te voorkomen. De meeste interventies blijken echter weinig effectief. De belangrijkste problemen in de interventiepraktijk zijn de relatieve onzichtbaarheid en de heterogeniteit van de doelgroep. In dit artikel wordt de heterogeniteit inzichtelijk gemaakt met behulp van een typologie met herkenbare typen sociaal geïsoleerde ouderen. Deze typologie kan als richtlijn dienen voor het bepalen van passende interventies en begeleidingsvormen. De typologie laat zien dat de tijdsinvestering en de intensiteit van de hulp per type sterk kan verschillen. Ook wordt duidelijk welke resultaten mogelijk zijn bij verschillende categorieën en waar de grenzen van de hulpverlening liggen. In sommige gevallen is netwerkontwikkeling of activering mogelijk en kan het isolement worden opgeheven. In andere gevallen liggen de resultaten eerder op het terrein van praktische probleemoplossing. Soms is het niet mogelijk om de situatie te verbeteren en kan een vangnet worden gecreëerd om verder afglijden te voorkomen.