Servatius en Johannes : over de vroegste geschiedenis van het Utrechtse vrouwenklooster van St. Servaas

Abstract

Op een riant terrein direct achter de stadswal was eeuwenlang het voorname Utrechtse vrouwenklooster van St. Servaas gevestigd. Hoe waren de zusters op die fraaie plek terechtgekomen? Ten gevolge van een wonder, aldus een boeiend verhaal dat in de late Middeleeuwen werd geboekstaafd. Niemand minder dan de heilige Servaas zelf had de zusters de weg naar hun plek aan het uiteinde van de stad gewezen, aldus dit mirakel. Behalve dat bevat deze tekst nog enkele andere gegevens over de vroege geschiedenis van het klooster. Het is interessant deze laat opgetekende informatie te confronteren met hetgeen eerder geschreven bronnen daarvan weten. Vooral de kroniek van Jan Beke en het necrologium van het St. Servaasklooster zelf zijn hier van belang. Als resultaat van het onderzoek kunnen enige nieuwe gegevens en hypotheses worden gepresenteerd, in het bijzonder over de stichter, de ontstaanstijd en de keus van de patroonheilige van het klooster. Ook worden de intenties van het stichtingsverhaal verduidelijkt, en met vijftiende-eeuwse kloosteractiviteiten in verband gebracht