De contractiliteit van geïsoleerde, doorstroomde harten van hypothyreotische ratten

Abstract

Aan de gangbare opvatting, dat de verminderde hartwerking van myxoedeem-patiënten zou berusten op een daling van de "venous return", werd op grond van literatuurgegevens en eigen waarnemingen getwijfeld. Daarom werden frequentie en contractiIiteit van geïsoleerde doorstroomde harten, afkomstig van door strumectomie en toediening van jodium-131 hypothyreotisch gemaakte ratten, bestudeerd en vergeleken met de harten van normale ratten. Uit deze proeven bleek, dat de contractiliteit en de frequentie van harten afkomstig van hypothyreotische ratten duidelijk waren verminderd ten opzichte van die van normale ratteharten. De door hypothyreoïdie sterk verminderde contractiliteit kon niet worden genormaliseerd door toevoeging van trijodothyronine aan de doorstromingsvloeistof, doch wel door intraperitoneale toediening van deze stof enkele uren vóor de proef. Een vergelijkend onderzoek naar het catecholaminegehalte van hartspier afkomstig van normale en van hypothyreotische ratten bracht geen verschillen aan het licht. Bovenstaande uitkomsten maken het onwaarschijnlijk, dat de huidige opvattingen over de verminderde capaciteit van het hart bij myxoedeem juist zijn. Het schildklierhormoon is een specifieke factor, die de contractiliteit en frequentie van het hart mede bepaalt.