How social workers experience supervision: results of an empirical study in the healthcare sector

Abstract

How social workers experience supervision: results of an empirical study in the healthcare sector Very few studies provide insights into how social workers experience supervision as a means of supporting their professional working relations with medical doctors and nurses. The research findings presented in this paper are based on an extensive quantitative survey on “Knowledge and Expertise” in everyday work settings, and guided interviews conducted with selected respondents throughout Germany. They show how supervision is perceived by different groups of social workers. The social workers interviewed had an ambivalent view of supervision. They hold supervision in high regard and believe that it has positive effects, yet they do not perceive it to have any sustained impact on their everyday work. Supervision in multi-professional teams is frequently experienced as a continuation of the hierarchical relations that characterize the healthcare system: the interviews revealed situations in which the respondents were passive or experienced an inability to address conflicts in the presence of other professional groups, or to offer social-work-specific perspectives on particular cases. Despite this, social workers continue to value supervision. The article reflects on why this is the case, and what kinds of supervision social workers need in order to be effective in a changing global setting.

De ervaringen van social workers met supervisie: resultaten van een empirische studie in de gezondheidszorg Er zijn slechts weinig studies die inzicht geven in de waardering voor supervisie, van sociaal werkers in de (para-)medische sector. In dit artikel worden (delen) van onderzoeksresultaten gepubliceerd, gebaseerd op een uitvoerige survey over “Kennis en Expertise” in alledaagse praktijken en gestructureerde interviews met Duitse respondenten. Deze resultaten laten zien hoe supervisie gewaardeerd wordt door verschillende groepen sociaal werkers. De geïnterviewde respondenten hebben een ambivalente houding jegens supervisie. Enerzijds hebben zij een positieve waardering voor supervisie en zijn zij overtuigd van de positieve effecten ervan, anderzijds zijn zij van mening dat supervisie geen steun is in hun eigen dagelijkse werkzaamheden. In een multidisciplinair team wordt supervisie ervaren als een verlengstuk van het hiërarchisch georganiseerde systeem van gezondheidszorg: in de interviews komen situaties aan bod waarin de respondent niet in staat was of in de gelegenheid werd gesteld om, in de aanwezigheid van andere professies, problemen bespreekbaar te maken of een “sociaal werk-geluid” te laten horen. Desondanks continueren de sociaal werkers de supervisie. In dit artikel wordt gereflecteerd op de vraag hoe dat komt, en wat voor soort intervisie het sociaal werk behoeft om in een veranderende mondiale context succesvol te kunnen zijn.