The daily mirrors: het narcistische fundament van postmoderne subjectiviteit

Abstract

In dit betoog staat het narcisme in het postmoderne subject centraal. Vanuit interdisciplinair perspectief wordt de verbinding tussen het narcisme als pathologisch verschijnsel en als cultureel fenomeen onderzocht. De verbinding tussen het modernisme en het postmodernisme wordt uitvoerig behandeld, om zo het narcismedebat uit de jaren ’70, onder andere gevoerd door Richard Sennett en Christopher Lasch, die het startpunt van dit betoog vormen, te ‘vertalen’ naar de postmoderne samenleving, waar optimalisatie van het systeem de motor is. Het postmoderne subject is uiteindelijk te duiden door de psychoanalyse. De theorieën van Sigmund Freud en Jacques Lacan over het primaire en secundaire narcisme bieden het kader waarbinnen alle ervoor besproken theorieën samenvallen. Het kader waarin de overgang van het modernisme naar het postmodernisme, van het moderne subject naar het postmoderne subject, verklaard wordt en het sociale karakter van het postmoderne subject en zijn egocentrisme samenvallen.