Allegorie in William Shakespeare's The Tempest

Abstract

In dit essay gaat het over de rol van allegorie in The Tempest en hoe deze allegorische elementen geïnterpreteerd worden in de nu dominante postkoloniale interpretaties van het stuk. Een allegorie is een uitgewerkte metafoor, een beeld dat meer dan een enkel woord vervangt. Allegorie zegt vaak iets over een psychologische werkelijkheid. Bij allegorie zijn de beelden die opgeroepen worden eigenlijk aspecten van het allegorische personage. Deze beelden hebben vaak ook een emotieve functie, deze emotie kan verloren gaan wanneer de nadruk komt te liggen op een rationele uitleg van de allegorie in plaats van een esthetische benadering. Bij een allegorische interpretatie van The Tempest zijn Ariel en Caliban verbonden aan Prospero en laten ze iets zien van de psychologische werkelijkheid van dit personage. In de analyse werden er verschillende interpretaties van Prospero, Ariel en Caliban gegeven. Ariel kan geïnterpreteerd worden als de gedachte, de fantasie of de muzikale stem van de natuur. Caliban is heel kinderlijk, hij is grof maar niet vulgair te noemen. Hij is echter wel een slecht en gevaarlijk personage en kan worden geassociëerd met het aardse of materiële. Zowel Ariel als Caliban kunnen ook allegorisch verbonden worden aan Prospero. Ariel is dan de gedachtenwereld van Prospero en Caliban staat voor de door Prospero mislukte integratie van zijn duistere kant. Ze zijn echter niet uitsluitend allegorisch te noemen, beide personages hebben ook andere kwaliteiten los van Prospero. In de postkoloniale hoek wordt allegorie verward met ideologie. Zij zeggen dat allegorie een bepaalde historische werkelijkheid probeert te verbergen of machtsstructuren te legitimeren door Caliban te associëren met het kwaad en Prospero met het goede. De afzonderlijke eigenschappen van Caliban worden heel schematisch geïnterpreteerd. Alle ruwe of grove handelingen van Caliban zijn volgens hen simpelweg onderdeel van het ondermijnen van de politieke uitingen. Deze interpretaties doen geen recht aand de rijke personages van het stuk en veranderen esthetische middelen in een soort marketingstrategie.