Postmoderniteit en de ander: instrumenteel of doel van het geheel? Een vergelijking tussen Charles Taylor en Emmanuel Levinas

Abstract

In Ethics of Authenticity bekritiseert Charles Taylor de postmoderniteit. Hij stelt, dat authenticiteit een modern ideaal is dat alleen kan bestaan zonder de ander instrumenteel te gebruiken, als er voldaan wordt aan twee voorwaarden. Ten eerste moet een individu zich plaatsen in een horizon van betekenis. Ten tweede moet een individu om zichzelf te definiëren de dialoog aangaan met de ander. Volgens hem kan de het postmoderne gedachtengoed hier niet aan voldoen. Emmanuel Levinas kan gezien worden als postmodern denker, omdat hij de begrenzing van waarde- en kennissystemen erkent. Volgens hem is het juist destructief om de ander te willen kennen en definiëren. Men moet de ander benaderen en ontmoeten, niet proberen te plaatsen in het zelfde. In deze scriptie gaan beide denkers met elkaar in discussie over de twee voorwaarden van authenticiteit en zal blijken of Levinas’ postmodernisme bestand is tegen Taylors kritiek.