Snapchat en sexting

Abstract

Sexting - het versturen van seksueel expliciete berichten of beeldmateriaal door middel van een mobiele telefoon - is zowel juridisch als psychologisch gezien een risicovolle bezigheid (Drouin, 2015). De app Snapchat bevat de mogelijkheid gedeelde content slechts kortstondig beschikbaar te laten zijn voor de ontvanger. Dit zou een technologische opening kunnen bieden voor het versturen van sexts. In dit onderzoek wordt aan de hand van een discursieve interface analyse volgens de theorie van Stanfill (2015) het normatieve gebruik van de webinterface van Snapchat onderzocht. Dit wordt gedaan aan de hand van de affordances in de interface van de app. Volgens Hartson (2003) zijn affordances de mogelijkheden die een site een gebruiker biedt. In het theoretisch kader worden de vier affordances van sociale media volgens boyd (2014) besproken: persistentie, zichtbaarheid, deelbaarheid en doorzoekbaarheid. Ook worden deze affordances gekoppeld aan de uitdagingen waarmee individuen te maken krijgen wanneer zij sociale media gebruiken voor sexting. In het analysedeel wordt vervolgens gekeken hoe deze affordances terugkomen in de interface van Snapchat. Hierna worden nog twee andere affordances besproken, namelijk speelsheid en flagging, die ook invloed uitoefenen op het gebruik van de app voor sexting. Uit de analyse blijkt dat de persistentie, zichtbaarheid, deelbaarheid en doorzoekbaarheid van Snapchat zo zijn ontworpen dat ze het gebruik van de app voor sexting faciliteren. De speelsheid affordance, beperkt echter impliciet het gebruik van de app voor sexting door een ander gebruik (namelijk spelen) te stimuleren. Ook de flagging affordance beperkt het gebruik van de app voor sexting door gebruikers de optie te geven aanstootgevende inhoud (zoals sexts) te kunnen melden. Concluderend kan daarom gesteld worden dat in de interface van Snapchat door middel van verschillende affordances het gebruik van de app voor sexting zowel wordt gefaciliteerd als beperkt.