Weg van de verveling Een zoektocht naar betekenis in ‘The Woman Who Rode Away’ van D.H Lawrence

Abstract

Verveling is een belangrijk thema in de modernistische literatuur. In deze scriptie wordt door een nieuwe lezing van D.H. Lawrences ‘The Woman Who Rode Away’ (1924) een interpretatie gegeven, waarin de verveling van de hoofdpersoon centraal staat. De onderzoeksvraag van deze scriptie is: in hoeverre past ‘The Woman Who Rode Away’ in het model dat Allison Pease opstelt over de verveelde vrouw in modernistische romans van Engelse mannelijke schrijvers? Pease schrijft in haar boek over modernisme en verveling namelijk dat modernistische romans over de verveelde vrouw, geschreven door mannelijke auteurs, vaak hetzelfde patroon volgen: de verveelde vrouw gaat op zoek naar betekenis en vindt deze vervolgens in seks met een man (een seksuele ontwaking). In mijn theoretisch kader wordt duidelijk dat er veel verschillende theorieën zijn over het thema verveling. Verschillende geleerden houden zich bezig met de vraag: wat houdt verveling nu eigenlijk in? Ook Peases model wordt hier verder uitgelegd. Uit een close-reading van het verhaal blijkt dat ‘The Woman Who Rode Away’ tot op zekere hoogte in haar model past. De hoofdpersoon beleeft niet zozeer een seksuele ontwaking, maar eerder een seksuele ontslaping. Zij wordt afgestraft voor haar zoektocht naar verslossing uit een seksuele verveling omdat zij tenslotte wordt geofferd aan heidense goden. Het model van Pease lijkt dus een laatste stap te missen: de afstraffing van de vrouw. Het verhaal geeft wellicht inzicht in hoe de maatschappij uit die tijd neerkeek op verveelde vrouwen die probeerden iets te doen aan hun verveling. De conclusie geeft aanleiding tot vervolgonderzoek: in hoeverre is deze toevoeging (afstraffing) aan het model van Pease ook toepasbaar op andere werken uit die tijd? Deze uitbreiding zal mogelijk nieuwe interpretaties opleveren van oude literatuur en een beter begrip geven van de modernistische roman over verveling.