Representatie van pedoseksualiteit: De nonpraktiserende pedofiel in de documentaire ONDER ONS

Abstract

Met deze scriptie wordt onderzoek gedaan naar de manier waarop pedoseksualiteit wordt gerepresenteerd in de media. Uit onderzoek naar bestaande literatuur blijkt dat pedoseksualiteit hierin een uiterst negatief karakter kent. De fictie film biedt nog enige ruimte voor discussie, in het nieuws daarentegen komen voornamelijk verhalen aan bod die te maken hebben met veroordeelde pedofielen en zedendelicten. De documentairefilm kent ten opzichte van dit onderwerp weinig literatuur waardoor dit de focus wordt voor het onderzoek. Om te kijken of de gangbare representatie van pedofilie ook geldt voor de documentairefilm probeer ik antwoord te geven op de volgende hoofdvraag: “Hoe wordt de voice van de Nederlandse documentaire ONDER ONS ingezet om pedoseksualiteit te representeren?” Volgens Nichols is de voice een manier waarop de ideeën en de dominante boodschap over een bepaald subject in een documentaire kunnen worden overgebracht. Het is niet gelimiteerd tot een enkel aspect, zoals dialoog of gesproken commentaar, maar juist de unieke interactie tussen alle aspecten van de documentaire. De voice kan worden onderzocht door het uiteenzetten van een aantal categorieen of departementen die door Nichols zijn gelabeld als invention, arrangement, style, delivery en memory. ONDER ONS is verdeeld in drie delen. In elk deel wordt een bepaalde periode in het leven van de geïnterviewde pedoseksuelen beschreven. Samen vormen deze de universele verhaallijn die door de documentaire wordt getrokken. Voor de analyse van ONDER ONS zal er van elk van de drie onderdelen een sequentie worden geanalyseerd. Uit de analyse blijkt dat de dominante boodschap van de documentaire aansluit bij de gangbare representatie van pedoseksualiteit in de media. Ondanks het feit dat non-praktiserende pedofielen zelf aan het woord komen bevestigen de gebruikte beelden vrijwel constant het negatieve karakter dat aan pedofielen wordt toegeschreven.