De Kruistochten in Films: Verklaringen voor de verbeeldingen in Kingdom of Heaven en Arn

Abstract

Na 2001 werd de belangstelling voor de kruistochten nog groter. Marcus Bull benoemde echter dat hiermee het probleem is dat er een niet bestaande continuïteit met de huidige situatie in het Midden-Oosten wordt gesuggereerd en de kruistochten worden gebruikt om moderne ideeën te uiten. In deze scriptie onderzocht ik daarom de weergave van de episode tussen 1177 en 1187 in de films Kingdom of Heaven (2005), Arn: the Knight Templar (2007) en Arn: The Kingdom at Road’s End (2008) die leidde tot de inname van Jeruzalem. Dit vergeleek ik met de recente wetenschappelijke literatuur om vervolgens in het licht van de bedoelingen van regisseurs Peter Flinth en Ridley Scott hun gebruik van de middeleeuwse geschiedenis te verklaren. Martha Driver schrijft over de grote invloed van films op de historische herinnering en deze twee grote films zouden dus hierop een grote impact kunnen hebben gehad. John Tosh benadrukt het belang van historici om het sociale geheugen te bekritiseren. Dit onderzoek valt onder medievalism waarin ik John Aberth volg en het gebruik van de geschiedenis in film zal proberen te verklaren aan de hand van de intenties van de filmmakers en de productiecontext. Ridley Scott wilde overbrengen hoe belangrijk tolerantie en wederzijds begrip is en het compromis een beter politiek middel is dan oorlog. Peter Flinth baseerde zich op de boeken van Jan Guillou. Deze wilde het publiek meer informatie over de kruistochten verlenen in de hoop het respect voor moslims te vergroten. Peter Flinth sluit zich hierbij aan met de boodschap dat we onze vijanden moeten leren kennen, omdat ze net als iedereen zijn, ongeacht religie. In Kingdom wijken de motivaties en acties van personages soms erg af van wat historici hierover zeggen. Deze karakteriseringen sluiten beter aan bij het thema van tolerantie door de personages duidelijker als goed of slecht af te beelden. De Arn films wijken ook af door de gebeurtenissen te versimpelen en het aantal betrokken karakters te verminderen. Sommige veranderingen zijn te verklaren door het kleinere budget en minder narratieve nadruk op het Midden-Oosten. Andere lijken echter meer nadruk te leggen op het wederzijds begrip tussen beide zijden in het conflict. In Kingdom komt tolerantie terug door middel van karakters die heel tolerant of geheel intolerant zijn met grote politieke gevolgen. De Arn films laten juist tolerantie op kleinere schaal tussen individuen zien en is hierbij evenwichtiger. Dit laatste sluit beter aan bij de historische realiteit van de co-existentie in de middeleeuwse Levant. Ten slotte sluit het gebrek aan accuraatheid aan bij een aantal kunsttradities die soms teruggaan op de middeleeuwen zelf. Beide films sluiten aan bij de karakterisering door Siberry van kunstenaars in de 19de en 20ste eeuw die het belang van hun eigen ambities boven historische accuraatheid plaatsten.