Taal noch teken. 'Self-orientalization' en het gebruik van kalligrafie in het werk van Gu Wenda, Xu Bing, Wu Shanzhuan, Song Dong en Qiu Zhijie

Abstract

In deze scriptie wordt teruggegaan naar de bron van ‘self-orientalization’ en dat zijn zowel Arif Dirlik als Edward Said. Allereerst zal worden aangetoond dat ‘self-orientalization’ adequaat is voor China. Er zal worden toegespitst op het gebruik van Chinese tekens en kalligrafie in het werk van de Chinese kunstenaars Gu Wenda (1955), Xu Bing (1955), Wu Shanzhuan (1960), Song Dong (1966) en Qiu Zhijie (1969) en worden besloten in hoeverre dit gebruik kan worden beschouwd als een praktijk van ‘self-orientalization’. De geschreven taal is essentieel voor de Chinese cultuur en dient als een goede indicator. Deze scriptie beargumenteert dat ‘self-orientalization’ onder andere moet worden gezien als een overlevingsstrategie en een communicatiemiddel in een globaliserende wereld. Door de ervaringen van de kunstenaars in een snelgroeiende en in rap tempo veranderende wereld in acht te nemen, zal worden aangetoond dat de Chinese tekens in hun werk niet slechts onbegrijpelijke taal noch verzonnen tekens zijn.