De worsteling van Nederland met de mensenrechten ten tijde van de genocide in Burundi in 1972

Abstract

Waarom keek het Nederlands kabinet weg ten tijde van de genocide in Burundi in 1972? Het kabinet Biesheuvel had destijds met de nodige woorden de mensenrechten omarmd. Deze scriptie legt de motieven en oorzaken bloot van de onverschilligheid van de Nederlandse gezagdragers gedurende de etnische zuiveringen in Burundi die aan meer dan tweehonderdduizend Burundezen het leven kostten. Dit onderzoek heeft daartoe de archieven van het ministerie van Buitenlandse Zaken, de ambassade, de kabinetsnotulen en de Nederlandse kranten geraadpleegd om een zo breed mogelijk beeld te kunnen schetsen van de machinaties die bepalend zijn geweest voor de Nederlandse lethargie inzake Burundi. Het eerste deel van dit onderzoek gaat in op de wijze waarop de genocide op ambtelijk niveau werd geïnterpreteerd. Het tweede deel behandelt de berichtgeving en beeldvorming in de Nederlandse media. Welke rol speelde van de pers - de landelijke kranten in dit onderzoek – in de publieke opinie bij de genocide in Burundi? Het laatste deel behandelt het politieke debat, daar waar de ambtelijke inbreng en de publieke opinie convergeren. Het is daar ook waar de Nederlandse onverschilligheid tijdens de genocide in Burundi het meest zichtbaar was.