What Is Taking The Revenant So Long?

Abstract

In dit onderzoek wordt er onderzocht op welke manier continuïteit wordt gecreëerd in een conventie afwijkende Nieuwe Hollywood film: The Revenant. Filmtheoretici stellen dat Nieuwe Hollywoodfilms devices zoals fast cutting, wisselende camerabewegingen, bipolaire lenslengtes en veel close-ups gebruiken. The Revenant divergeert hiervan door het inzetten van devices als close-ups, long takes, wide-angle lenses en natuurlijk licht. De meningen van de theoretici wat betreft continuïteit verschilt met betrekking tot Nieuwe Hollywood films. Bordwell meent dat continuïteit in Nieuwe Hollywood films wordt behouden en dat slechts de devices worden geïntensiveerd. Stork zegt dat continuïteit geheel wordt verworpen in hedendaagse films, wat resulteert in verwarring bij de kijker. Hij benoemt dit tijdperk dan ook als chaos cinema. Ten slotte veronderstelt Shaviro dat er tegenwoordig sprake is van post-continuity in films waarbij continuïteit wordt verdreven en er onsamenhangendheid ontstaat. Desalniettemin zegt hij dat continuit niet geheel wordt verbannen, maar dat het niet meer als norm geldt. Maar hoe zit dat in The Revenant? Welke vorm van continuïteit wordt in The Revenant gehanteerd? Hoe valt The Revenant te plaatsen in het debat omtrent continuïteit in Nieuwe Hollywood films? Deze vragen zullen in dit onderzoek beantwoord worden zowel vanuit de historical poetics benadering van Bordwell als de neoformalistische benadering van Thompson. Kortom, de stilistische kenmerken worden met de narratieve vorm verbonden. Daarbij wordt er via de analysetool Cinemetrics gemeten wat de average shot length van The Revenant is, welke camera afstanden de film heeft gebruikt en welke camerabewegingen het heeft ingezet. Bovendien wordt geanalyseerd wat de functies van de wide-angle lens en het gebruik van natuurlijk licht is. Uit het onderzoek blijkt dat The Revenant zich tussen classical continuity en intensified continuity bevindt. Hierbij is continuïteit behouden en fungeren de devices ter ondersteuning van het verhaal, ofwel ter verduidelijking van de werkelijkheid en soms ter uiting van de creativiteit van de makers. Zo is er continuïteit gecreëerd middels de afwisseling tussen close-ups en (extreme) long shots, de tracking shots (long takes), de wide-angle lens en het gebruik van natuurlijk licht.