Het leren van de Nederlandse Taal door vluchtelingen: de relatie tussen verschillende leerstrategieën en taalbekwaamheid

Abstract

Doel. De vraag die in dit onderzoek centraal staat, is: welke leerstrategieën hebben een positieve relatie met Nederlandse taalbekwaamheid bij vluchtelingen die een inburgeringscursus volgen? Inzicht in welke leerstrategieën een positieve relatie hebben met T2-bekwaamheid biedt aanknopingspunten voor de vormgeving van inburgeringscursussen. In hun review van het uitgebreide onderzoeksveld naar de relatie tussen leerstrategieën en T2-bekwaamheid, doen Griffiths en Incecay (2016) een oproep om verder onderzoek te doen naar verschillende doelgroepen en leercontexten. Dit onderzoek is een beantwoording van deze oproep. Er is nog geen onderzoek gedaan naar deze relatie bij een vluchtelingenpopulatie die NT2 leren en een inburgeringscursus volgen. Methode. Om de hoofdvraag te beantwoorden, is er een vragenlijst afgenomen bij 468 vluchtelingen. De vragenlijst bevat de Strategy Inventory for Language Learning, welke het gebruik van leerstrategieën meet, en een schaal die de zelfperceptie van spreek-, schrijf-, lees- en luisterbekwaamheid meet. Resultaten. In het huidige onderzoek worden vijf leerstrategieclusters gevonden: metacognitieve, sociale, geheugen-, analytische en proactieve strategieën. Uit de multipele regressieanalyse van de relatie tussen de verschillende T2-leerstrategieën en zelfperceptie van de verschillende vormen van NT2-bekwaamheid is gebleken dat proactieve strategieën spreek-, begrijp- en schrijf-bekwaamheid van NT2 voorspellen. Discussie. Uit dit onderzoek blijkt dat vluchtelingen die vaker proactieve strategieën gebruiken, meer bekwaam zijn in het schrijven, begrijpen en spreken van NT2. Het uitblijven van de relatie tussen T2-bekwaamheid en andere leerstrategieën kan mogelijk verklaard worden door de hoeveelheid stress die vluchtelingen ervaren ten opzichte van andere onderzochte doelgroepen. In vervolgonderzoek zou de factor stress meegenomen moeten worden.