Abstract
Deze scriptie onderzoekt aan de hand van het concept hegemonie en de methode van ideologiekritiek de diversiteit aan stemmen in het reality-programma Camping PowNed.
In het reality-programma Camping PowNed (Omroep PowNed, 2013) gaan elf kandidaten in aanwezigheid van een presentator met vakantie naar een camping in Frankrijk. De kandidaten zijn werkloos
... read more
en hebben schulden en er wordt in het programma gesuggereerd dat zij in deze situatie zitten vanwege een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel en inzet. Om deze mentaliteit te veranderen komt er (tegen de verwachtingen van een vakantie in) een deskundige in het programma die de kandidaten aan het werk zet met taken en opdrachten.
Deze scriptie onderzoekt de diversiteit aan stemmen in Camping PowNed. Het onderzoek positioneert zich in het debat over het democratisch potentieel van televisie dat bevraagt of de aanwezigheid van een diversiteit aan deelnemers in reality-programma’s een diversiteit aan stemmen betekent omdat stemmen op verschillende manieren gestructureerd zouden worden. Het onderzoek probeert de manieren te begrijpen waarop er een normalisatie van bepaalde stemmen plaatsvindt en andere stemmen worden beperkt in Camping PowNed. De analyses richten zich hierbij op het functioneren van de constructies van het narratief, de deskundige, de presentator, de kandidaten en de montage.
Naar aanleiding van de analyses kan gezegd worden dat er in het geval van Camping PowNed ondanks een diversiteit aan deelnemers geen sprake is van een diversiteit aan stemmen. De presentator en de deskundige spreken namelijk (ondanks hun verschillende functies) met dezelfde stem en deze stem is dominant. De stemmen van de kandidaten worden op verschillende manieren beperkt. Zo wordt de reactie van de kandidaten op de wending in het narratief van vakantie naar werkopdrachten uitgelegd als een onwelwillendheid ten aanzien van werk. Ook de manier waarop de presentator en de deskundige over de situatie van de kandidaten spreken impliceert dat de kandidaten werkloos zijn en schulden hebben omdat ze niet willen werken. De presentator en de deskundige beschuldigen de kandidaten van een gebrek aan verantwoordelijkheid en gaan uit van een ‘narrative of choice’: zij hebben de overtuiging dat alle problemen en conflicten in het leven opgelost kunnen worden door inzet en wilskracht. Wanneer de kandidaten vertellen over andere factoren die hen belemmeren in het krijgen of het behouden van een baan wordt hier door de presentator en de deskundige geen ruimte aan gegeven. Zij gaan er niet op in of geven de uitspraken een betekenis die past bij het geconstrueerde probleem
3
van onwelwillendheid ten aanzien van werk. Ook de manier waarop de kandidaten door de presentator en de deskundige naar aanleiding van de werkopdrachten beoordeeld worden is onderdeel van deze constructie. Dit blijkt tevens het geval te zijn voor de waarop het programma is gemonteerd. De montage kenmerkt zich door compilaties en herhalingen die de kandidaten construeren als mensen die niet willen werken. De voice-over is ingesproken door de presentator. Zijn stem voorziet de beelden van commentaar. Hij legt verbanden die de mogelijke manieren waarop de situatie begrepen kan worden beperken en geeft de uitspraken van de kandidaten een andere betekenis. De overkoepelende conclusie van de analyseonderdelen is dat de manier waarop de situatie van de kandidaten wordt uitgelegd ideologische implicaties met zich meebrengt en dat dit beperkend functioneert ten aanzien van de diversiteit aan stemmen. In relatie tot de theoretische discussie sluit dit onderzoek zich aan bij de gedachte dat de aanwezigheid van een diversiteit aan deelnemers niet per definitie zorgt voor een diversiteit aan stemmen, omdat de deelnemers van een programma onderhevig zijn aan constructies die beperkend functioneren.
show less