“Roeien met gebroken riemen” Een verkennende studie naar slachtofferschap van geweld in de Jeugdzorg en de latere rol als opvoeder.

Abstract

Binnen dit onderzoek is getracht een antwoord te geven op de vraag hoe ouders met een verleden van geweld in de Jeugdzorg hun rol als opvoeder beleefd hebben en welke belemmerende en beschermende factoren zij hierin hebben ervaren. De onderzoeksresultaten zijn gebaseerd 15 interviews met ouders met een verleden van geweld in de Jeugdzorg. De meerderheid van de volwassen slachtoffers van geweld in de Jeugdzorg ervaarde hun rol als ouder als zwaar. Persoonlijkheidskenmerken zoals het gebrek aan basisvertrouwen, moeite met het tonen van positieve emoties, depressieve klachten en gebrek aan eigenwaarde lijken de rol als opvoeder voor een deel van de ouders bemoeilijkt te hebben. Bovendien lijken deze persoonlijkheidskenmerken een rol te hebben gespeeld in een onstabiele partnerrelatie, gebrek aan sociale steun en werkgerelateerde stress welke door een meerderheid van de ouders ervaren werd. Deze moeilijkheden lijken negatief verband te houden met het welbevinden van ouders en de rol als opvoeder. Optimistische ouders met vertrouwen in zichzelf als opvoeder, een ondersteunende partner en een ondersteunend sociaal netwerk lijken hun rol als opvoeder als makkelijker te hebben ervaren. Opmerkelijk is dat ouders met een verleden van geweld in de Jeugdzorg opvoeddoelen lijken te stellen die paradoxaal genoeg een bijdrage lijken te leveren aan een minder gunstige opvoedstijl, het in stand houden van huiselijk geweld en ouderlijke gevoelens van schuld, boosheid en verdriet. Nader onderzoek naar deze paradox van opvoeddoelen wordt aanbevolen. Daarnaast wordt geadviseerd ouderbegeleiding een integraal onderdeel te maken van de traumabehandeling voor ouders met een verleden van geweld in de Jeugdzorg.