Barrières versus motieven van actieve drugsgebruikers voor behandeling van chronische hepatitis-C: een kwalitatief onderzoek

Abstract

Achtergrond en doel: Drugsgebruikers (DG) zijn de grootste risicopopulatie voor besmetting met HCV. De Gemeente Gezondheidsdienst (GGD) van Amsterdam heeft het Drug Users Treatment for Chronic Hepatitis C (Dutch-C) project opgezet om DG te screenen en optimaal te kunnen behandelen. De doelen van deze studie waren (1) het begrijpen van de huidige en vroegere redenen waarom een deel van de DG behandeling geweigerd hebben en (2) redenen waarom DG uiteindelijk hebben toegestemd in behandeling. Deze informatie kan gebruikt worden voor verbetering van de HCV behandelingsmogelijkheden en de versterking van campagnes en overtuigende communicatie voor toekomstige inclusie in HCV behandeling bij DG. Methoden: Binnen dit onderzoek werd de kwalitatieve Grounded Theory (GT) methode gevolgd. Selectie van participanten vond plaats door middel van een doelgerichte steekproef uit de Dutch-C populatie. Dataverzameling vond plaats door middel van semigestructureerde interviews. De interviews werden opgenomen op band, getranscribeerd en geanalyseerd door middel van open codering. Interpretatie van data geschiedde volgens het Health Belief model. Resultaten: In totaal participeerden 22 DG in dit onderzoek. Gerapporteerde barrières waren verkeerde aannames over de ziekte, angst voor bijwerkingen, twijfel over de werkzaamheid van therapie, geen geloof in medische interventies, frustratie over communicatie tussen hulpverleners, kennistekort, ziekteontkenning en afwijzing van gezondheidszorginstantie. Motieven voor DG die behandeling gestart zijn waren het vermijden van negatieve lichamelijke consequenties gerelateerd aan HCV, zich beter willen voelen, vertrouwen in de organisatie of hulpverleners, het zien van de behandeling als kans en de invloed van andere mensen die behandeling volgen. Conclusie: Lage waargenomen bedreiging van de ziekte gebaseerd op verkeerde aannames over ziekte en behandeling, kennistekort en ziekteontkenning vormt veelal de basis voor weigeren van de behandeling. De kosten van de behandeling in de vorm van bijwerkingen worden als proportioneel hoog ervaren. Waargenomen vatbaarheid en ernst van de ziekte moeten verhoogd worden en kosten van de behandeling moeten verlaagd worden door middel van adequate voorlichting. Voor DG die behandeling in het verleden geweigerd hebben blijkt juist kennis over de gevolgen, ofwel hoge ervaren ernst en vatbaarheid voor de ziekte, een motief voor behandeling te zijn.