De representatie van Surinaamse talen en cultuur in de roman 'Kollektieve schuld' van Edgar Cairo uit 1976.

Abstract

Voor deze scriptie maak ik gebruik van fragmenten uit de roman Kollektieve schuld. Famir’man-sani van Edgar Cairo uit 1976. In het verhaal staan winti, een Afro-Amerikaanse religie en de Surinaamse talen centraal. Literatuurcritici en theoretici, waaronder hoogleraar Michiel van Kempen hebben in het verleden globaal onderzoek gedaan naar het experimentele taalgebruik van de auteur. Er is daarbij nog geen structuralistische verhaalanalyse toegepast om te onderzoeken hoe Cairo die taal heeft ingezet. Daarnaast is er in de roman sprake van een constante botsing tussen de personages. De onderzoeksvragen die ik bij deze roman beantwoord zijn: Welke attitudes over de Surinaamse talen en culturen worden uitgedragen door de personages in Kollektieve schuld? en: Hoe hangen deze attitudes samen met de culturele identiteitsvorming van Suriname tijdens het dekolonisatieproces van de jaren zeventig? Om deze vraag te beantwoorden maak ik gebruik van focalisatie en verteltechniek. Ik analyseer drie fragmenten waarin verschillende personages een attitude tonen over de Surinaamse talen en culturen en ik ga kort in op de vertalingen in voetnoten, omdat deze vertalingen corresponderen met de verteller. Eerst laat ik de positionering van Cairo in het literaire veld zien en wat zijn gedachtegoed was. Vervolgens laat ik zien op welke manier de auteur en zijn werk wordt onderzocht. Om de roman te begrijpen bied ik een beknopte samenvatting van Kollektieve schuld en een historische schets van Suriname. De analyse bestaat uit een aantal fragmenten die ik in de conclusie terugkoppel aan het theoretisch en maatschappelijk kader.