Politieagenten zijn ook mensen: Storytelling & Politie

Abstract

In dit onderzoek wordt met behulp van critical discourse analysis (Fairclough, 1989) onderzocht hoe de politie zich door middel van blogs presenteert op de website www.politie.nl/blogs. Deze methode maakt het mogelijk kritisch in te gaan op dat wat wordt waargenomen in de blogs. Het onderzoek vindt zowel op macro- als op microniveau plaats. De volgende onderzoeksvraag wordt beantwoord: Hoe presenteert de Nationale politie haarzelf via blogs op de pagina Politieverhalen van haar website? Instituties, ook de politie, moeten rekening houden met de wijze waarop zij zich presenteren, omdat presentaties werkelijkheid en identiteit kunnen construeren en vormen (Meijer, 1996). De blogs zouden dus kunnen bepalen hoe Nederlandse burgers de politie zien. Dit betekent dat de blogs invloed kunnen hebben op het imago van en de houding tegenover de politie. De houding en het gezag van de politie lijken, wanneer we kijken naar berichtgeving over bijvoorbeeld geweld tegen hulpverleners, te verslechteren. Wanneer de politie zich op haar blog positief presenteert, en dit op een toegankelijke manier doet, dan zou dit uiteindelijk een positieve invloed kunnen hebben op het imago van de politie. Uit de analyse van de blogs komt naar voren dat de politie zich presenteert als een groep die positief staat tegenover het werk dat ze doet, en dit werk als nuttig acht. Daarbij valt te lezen dat het werk emoties bij de agenten oproept. Deze emoties kunnen ervoor zorgen dat politieagenten zich extra gemotiveerd voelen. Dit is positief, echter, de groep bloggers bestaat volledig uit personen met een blanke huidskleur, en de verhouding tussen mannelijke en vrouwelijke schrijvers is meer dan scheef te noemen. Door de professionele wijze waarop de blogs zijn geformuleerd, en door de overwegend positieve toonzetting, lijken de blogs geschreven door speciaal hiervoor geselecteerde politieagenten, wat een beperktere weergave van de werkelijkheid zou kunnen zijn.