Ervaringen van professionals met het toepassen van impliciete en expliciete leerstrategieën tijdens het aanleren van motorische vaardigheden bij kinderen met een motorische ontwikkelingsstoornis.

Abstract

Achtergrond/doel: In deze kwalitatieve studie is onderzocht wat de ervaringen zijn van professionals met het toepassen van leerstrategieën. Deze studie heeft zich in het bijzonder gericht op impliciete en expliciete leerstrategieën. Hierbij lag de focus op het aanleren van motorische vaardigheden bij kinderen met een motorische ontwikkelingsstoornis. Methode: Zeven bewegingsonderwijzers en zes therapeuten (drie ergo- en drie fysiotherapeuten) hebben deelgenomen aan onderhavig onderzoek. De dertien professionals zijn mondeling geïnterviewd middels een semigestructureerd interview. Deze interviews werden geanalyseerd aan de hand van de gefundeerde theoriebenadering. Resultaten: De dertien professionals bleken uiteenlopende ervaringen te hebben met impliciete en expliciete leerstrategieën. De belangrijkste hoofdthema’s in dit verband waren persoonsfactoren, kindspecifieke factoren, bewegingsfactoren (zoals 'succesbeleving'), therapiefactoren en ervaringen vanuit achtergrondinformatie (zoals 'gevolgde cursussen'). Kwalitatieve analyses lieten zien dat bewegingonderwijzers andere ervaringen beschrijven dan therapeuten. De kern van dit verschil was dat bewegingsonderwijzers voorkeur gaven aan de expliciete leerstrategie waarentegen therapeuten de leerstrategie voornamelijk lieten afhangen van de kenmerken van een kind. Conclusie: Huidig onderzoek heeft verschillende ervaringen geïdentificeerd. Kennis van de ervaringen van professionals die met kinderen met een motorische ontwikkelingsstoornis werken geeft specifieke informatie. Deze informatie kan in vervolgonderzoek worden gebruikt om concrete handvatten te geven en ondersteuning te bieden aan professionals (in opleiding). Empirisch vervolgonderzoek zal moeten uitwijzen wat de meest efficiënte manier is om motorische vaardigheden aan te leren vanuit de praktijk. Het einddoel is om kinderen met een motorische ontwikkelingsstoornis meer te laten deelnemen aan dagelijkse en lichamelijke activiteiten.