Getalbegrip bij baby’s van negen maanden oud

Abstract

Doel: In deze studie is middels het visuele anticipatieparadigma onderzocht of baby’s van negen maanden oud beschikken over het vermogen om numerieke hoeveelheden te onderscheiden. Dit wordt, ook wel getalbegrip genoemd. Daarnaast is gekeken of dit onderscheid gemaakt wordt op basis van oppervlakte of aantallen. Vervolgens is gekeken wat de rol van het werkgeheugen is bij het onderscheiden van numerieke hoeveelheden. Methode: De steekproef bestond uit 26 Nederlandse baby’s, waarvan 13 jongens en 13 meisjes, in de leeftijd van negen maanden. Om te meten of de kinderen onderscheid kunnen maken tussen de numerieke hoeveelheden, is er gebruik gemaakt van de getaldiscriminatietaak. Dit is gedaan aan de hand van de Tobii T60 (Eye tracker) in combinatie met de Eprime (software waar het experiment in geprogrammeerd is). Het werkgeheugen is gemeten aan de hand van de “geheugen voor locatie’’ taak. Resultaten: Er is geen significante p gevonden voor zowel de totale verwachte kijktijd als de totale aantallen fixaties voor de verwachte kant in de congruente en incongruente fase. Er is daarnaast een kleine positieve samenhang gevonden tussen het aantal bekers dat goed is en de totale verwachte kijktijd in de congruente fase. Discussie: Baby’s van negen maanden blijken geen onderscheid te kunnen maken tussen hoeveelheden, gemeten door het visuele anticipatieparadigma. Baby’s met een sterker werkgeheugen laten hogere scores zien op getalbegrip. Vervolgonderzoek is gewenst met een grotere steekproef en, een meer leeftijdsadequate taak. Daarnaast staat de vraag centraal of: onderzoek middels visuele anticipatie de juiste onderzoeksmethode is bij baby’s van negen maanden?