Verborgen racisme. Een analyse van de magical negro in Intouchables (2011)

Abstract

Het doel van deze scriptie is om te onderzoeken op welke manier het personage Driss uit de film INTOUCHABLES (2011) binnen de representationele traditie van zwarte stereotypen past en op welke manier Driss in de categorie van magical negro te plaatsen is, en wat de uitkomsten daarvan zeggen over de raciale relatie tussen zwart en wit. Een magical negro (een zwart ongeschoold, arm personage met ‘magische’ krachten) (Colombe, 2002; Hughey, 2009; Okorafor-Mbachu, 2004) gebruikt zijn krachten om een wit personage te helpen. In het eerste deel van de scriptie worden de meest bekendste zwarte stereotypen uit de filmgeschiedenis en de magical negro categorie geïntroduceerd. In het tweede deel wordt het onderzoek uitgevoerd door middel van literatuuronderzoek en het analyseren van de cinematografie en mise-en-scène van vier scènes uit de film. Uit de analyses blijkt dat in Driss’ personage een aantal karaktereigenschappen van de stereotypen sambo, Tom en savage te herkennen zijn, maar dat hij hier een eigentijdse draai aan geeft. Vervolgens blijkt uit de shotlist analyses dat Driss daarnaast gedeeltelijk vorm krijgt in een ‘nieuw’ stereotype: de magical negro. Driss breekt echter uiteindelijk met deze categorie waardoor hij als een atypische magical negro opgevat kan worden en daagt hiermee de categorie uit. Maar door de manier waarop dit gebeurt, versterkt de film het idee van een witte normativiteit. Daarnaast stelt de interactie tussen het zwarte personage Driss en het witte personage Philippe, op basis van de analyses, een ‘nieuwe’ vorm van racisme bloot: cinethetic racism (Hughey, 2009). Hierin komen op zichtbare wijze vormen van gelijkheid tussen de rassen tot uitdrukking, maar daarbij wordt gebruik gemaakt van verborgen zwarte stereotypen en wordt een witte norm in stand gehouden. Met deze scriptie hoop ik lezers bewust te maken over het bestaan van een dergelijke witte norm en de daarbij horende interacties en relaties tussen zwart en wit, zodat men kan inzien dat racisme (in dit geval racistische representaties) niet iets uit het verleden is, maar nog steeds aanwezig is. Alleen heeft het nu andere, soms verborgen, vormen aangenomen.