Tweede taalverwerving bij hoogbegaafde kinderen met dyslexie

Abstract

Hoogbegaafde kinderen met dyslexie worden te weinig gesignaleerd in het onderwijs. Deze studie onderzoekt de prestaties van hoogbegaafde kinderen met dyslexie (HB/Dys) op het aanleren van Engels als tweede taal. Daarbij wordt onderzocht in hoeverre het niveau van Engelse taalvaardigheid voorspeld kan worden aan de hand van fonologische vaardigheden. Het sample bestond uit 148 Nederlandse kinderen uit de eerste twee schooljaren van de middelbare school. De participanten zijn onderverdeeld in vier groepen: 1) HB/Dys, 2) dyslexie, 3) hoogbegaafd en 4) gemiddeld intelligente kinderen zonder dyslexie. Engelse taalvaardigheid werd onderverdeeld in: 1) woordlezen, 2) spelling, 3) orthografie en 4) woordenschat. Fonologische vaardigheden werden onderverdeeld in: 1) fonologish bewustzijn, 2) benoemsnelheid en 3) verbaal korte termijngeheugen. De hypothese stelde dat de groep HB/Dys lager zou scoren op Engelse taalvaardigheid dan hoogbegaafde kinderen en kinderen met een gemiddelde intelligentie zonder dyslexie, maar hoger dan kinderen met dyslexie. Daarnaast werd verwacht dat fonologie een belangrijke voorspeller was voor het niveau van Engelse taalvaardigheid. Analyses zijn uitgevoerd middels computerprogramma Statistical Package for the Social Sciences (SPSS). Resultaten waren tegengesteld aan de verwachting. Hoogbegaafde kinderen met dyslexie laten geen lees- en spellingsproblemen in de Engelse taal zien. Zij scoren vergelijkbaar met gemiddeld intelligente kinderen zonder dyslexie, lager dan hoogbegaafde kinderen en hoger dan kinderen met dyslexie. Deze studie laat zien dat fonologische vaardigheden een belangrijke risicofactor vormen voor het ontwikkelen van problemen bij het aanleren van Engels als tweede taal.