De mate van ervaren eenzaamheid bij volwassenen met een licht verstandelijke beperking en de daaraan gerelateerde factoren

Abstract

Achtergrond. Eenzaamheid heeft serieuze consequenties voor het welzijn van mensen en kan leiden tot een lagere kwaliteit van leven. Er is al veel bekend over eenzaamheid bij mensen zonder verstandelijke beperking en de factoren die daarmee samenhangen. Daarentegen is er relatief weinig bekend over de ervaren eenzaamheid van volwassenen met een licht verstandelijke beperking (LVB) en de samenhangende factoren. In de praktijk van zorg voor mensen met een verstandelijke beperking gaven verschillende cliënten aan zich eenzaam te voelen, wat heeft geleid tot interesse in dit onderwerp. Doel. Meer inzicht krijgen in de mate van ervaren eenzaamheid bij mensen met een licht verstandelijke beperking en de factoren die hierbij een rol kunnen spelen. Methode. Bij 46 cliënten met een LVB is de eenzaamheidsschaal naar sociale en emotionele eenzaamheid afgenomen. Via de begeleiders is informatie verkregen over de volgende cliëntkenmerken: geslacht, leeftijd, woonvorm, aantal individuele begeleidingsuren, partner, aanwezigheid lichamelijke beperkingen, psychische of gedragsproblemen, soort dagbesteding, hobby’s en contact met familie en vrienden. Resultaten. De gemiddelde mate van eenzaamheid is relatief laag. Factoren die samenhangen met meer ervaren eenzaamheid zijn: gedragsproblemen, negatieve gemoedstoestand, apathische houding, minder contact met vrienden en minder tevredenheid daarover (maar niet met familie). Conclusies. Van groot belang bij het verminderen van eenzaamheidsgevoelens blijkt het gedrag van de mensen met een LVB zelf en het hebben van frequent contact met vrienden. Ook de tevredenheid over dit contact is relevant. Het is belangrijk om de sociale contacten van mensen met een LVB te allen tijde te blijven stimuleren en te bevorderen.