Het Verband tussen Volgehouden Aandacht en Taalvaardigheid

Abstract

In dit onderzoek werd bestudeerd of een relatie bestaat tussen volgehouden aandacht en taalvaardigheid. Taalvaardigheid werd gemeten in woordenschat. Volgehouden aandacht betrof de vaardigheid zich langere tijd op een stimulus te concentreren en daarbij te reageren op significante stimuli en interfererende stimuli te negeren. Volgehouden aandacht werd nader verdeeld in visuele en auditieve volgehouden aandacht. Hierbij dient gereageerd te worden op ruimtelijke en respectievelijk auditieve stimuli. Eerder onderzoek ondervond dat een grote woordenschat een relatie vertoont met gedragscontrole en het begrip van schooltaken waardoor het kind langer zijn aandacht bij de taak zou kunnen houden. In dit non-experimentele binnengroepsdesign participeerden 92 Nederlandstalige kinderen uit het regulier basisonderwijs in de leeftijd van vijf tot acht jaar (M=6.6, SD=1.1). In dit onderzoek werd de variabele ‘woordenschat’ op intervalniveau gemeten middels een genormeerde Woordbegripquotiënt (WBQ) en variabelen ‘correctheid op visuele en auditieve stimuli’ op ratio meetniveau vastgesteld. Dit vond plaats middels afname van de PPVT-III-NL en een experimentele Continuous Performance Test (CPT) waarin auditieve en visuele stimuli gecombineerd aangeboden werden. In overeenstemming met eerder onderzoek werd een positieve correlatie verwacht tussen de grootte van de woordenschat en de correctheid op de gehele taak en de afzonderlijke auditieve stimuli. Voor de visuele stimuli werd geen correlatie verwacht gezien deze niet verwant lijkt te zijn aan taalvaardigheid. Woordenschat correleerde zowel met auditieve stimuli (r(90)=.23, p=.033) als met de visuele stimuli (90)=.33, p=.001). Middels een lineaire regressieanalyse lijkt enkel visuele volgehouden aandacht 6.7 procent van de unieke variantie van woordenschat te voorspellen en voorspelt auditieve volgehouden aandacht geen significant percentage.