Religieuze coping door ouders met een kind dat aan kanker lijdt

Abstract

Op welke manier kan religieuze coping door ouders van een kind in de leeftijd van 0 tot 12 jaar waarbij de diagnose kanker is vastgesteld, bijdragen aan het effectief omgaan met deze crisissituatie? Deze vraag wordt beantwoord door allereerst in te gaan op het karakter van de crisissituatie: de stressor, de dreiging en de problemen die daaruit voortvloeien bij ouders met een kind met kanker. Beschreven worden problemen op lichamelijk, psychisch, sociaal, financieel/economisch en existentieel gebied naar aanleiding van verschillende wetenschappelijke onderzoeken. Door middel van kwalitatief onderzoek wordt gezocht naar de manieren van niet-religieuze en religieuze coping die door ouders in de praktijk werden ingezet en de effecten die dit op hen heeft gehad. Uit de verhalen rond de copingprocessen van de ouders blijkt dat gedurende een periode verschillende copingmethodes worden gebruikt. Als niet-religieuze copingstijlen komen vermijding, confrontatie, acceptatie, positieve herinterpretatie, objectiveren, vertrouwen op het eigen gevoel, informatie zoeken, sociale steun zoeken, praten met lotgenoten, je kind helpen en doorgaan, naar voren. Wat betreft religieuze copingstijlen komen het geven van zin en betekenis, het verkrijgen van controle, contact met God, het hebben van interpersoonlijke intimiteit en het zoeken van transformatie in leven en denken naar voren. De effecten van de niet-religieuze en religieuze coping kunnen positief en negatief zijn. Ook hier blijkt dat de effecten afhankelijk zijn van de persoonlijke achtergrond en de sociale context. Voor de geestelijk verzorger ligt hier de taak het copingproces in de gaten te houden, methodes die positief effect lijken te hebben bij de ouder te versterken en te stimuleren en methodes met mogelijk negatieve effecten bespreekbaar te maken.