Abstract
Twee kluchten, Een Cluijt van Lichtekoij en Cluijt van vier parsonages, van de Haarlemse rederijkersgroep 'De Pellicanisten' worden performatief geanalyseerd. Een aantal typerende kluchtkenmerken wordt besproken, waarna de twee kluchten op deze kenmerken worden vergeleken. De overeenkomsten en verschillen worden besproken. Kernbegrip is 'scenisch lezen', zoals Femke Kramer het begrip
... read more
