Een gedicht is bijna nooit af. De pre-moderne aspecten van het dichterschap van H.H. ter Balkt

Abstract

H.H. Ter Balkt is een dichter die in veel opzichten uit de toon valt. Zijn werk is moeilijk in te delen, critici krijgen er vaak moeilijk grip op. Zelf heeft hij meer dan eens geconstateerd dat hij buiten het discours van de hedendaagse poëzie lijkt te vallen. In allerlei opzichten lijkt Ter Balkt meer verwantschap te voelen met het verleden dan met de eigen moderne en post-moderne tijd. Een dichter heeft wel iets van een ziener met bijzondere gaven. Ter Balkt benadrukte dat bijvoorbeeld met zijn eertijdse pseudoniem Habakuk II de Balker. En een dichter heeft een belangrijke rol als behoeder van de traditie. ‘Ik dicht uit traditie’ zegt hij in een interview uit 2003 met Kester Freriks. ‘Dat klinkt in Nederland als een scheldwoord. We hebben geen besef van traditie, we houden niet van onze geschiedenis en niet van onze taal, die elke keer vernieuwd moet worden. Mijn taal is geen wasmiddel.’1 Ter Balkt verzet zich tegen de verwoesting van de traditie en van de wereld.