Samen zijn we sterker: Vrouwenemancipatie in een rurale gemeenschap in Nepal

Abstract

De vraag die ik met deze scriptie wil beantwoorden gaat over hoe vrouwenemancipatie vorm en betekenis krijgt voor de vrouwen in de rurale gemeenschappen van de Harpan vallei in Nepal. Ten eerste beargumenteer ik dat, om vrouwenemancipatie in deze specifieke context te kunnen begrijpen, ingezien moet worden dat de Nepalese vrouwen uit mijn onderzoek hun “zelf” definiëren en identificeren door middel van hun sociale relaties. Deze manier van identificeren is vrij representatief voor patriarchale samenlevingen. Neoliberale ideeën over individualisering, die centraal staan in het westerse feminisme, zijn eerder uitzonderlijk. Hoewel deze ideeën wel dominant zijn binnen feministische studies, en de verbeelding van de vrouw als liberaal individu domineert ook in media en maatschappelijke discoursen. Om onderzoek te kunnen doen naar vrouwenemancipatie in Nepal moet een dergelijke beeldvorming van ‘de vrouw’ losgelaten worden. Dat de vrouwen uit mijn onderzoek zich definiëren door middel van hun sociale relaties en culturele en religieuze tradities, neemt niet weg dat hun levenslopen en de karakter zeer bepalend zijn in hoe zij zichzelf positioneren in hun huishoudens. Het leven in de frontier, in de huishoudens van mijn informanten, is een samenspel karakters, inter-persoonlijke relaties, culturele context en politiek-economische omstandigheden. Hoe veranderingen op mondiaal niveau binnenkomen in deze huishoudens is afhankelijk van dit samenspel. Vrouwenemancipatie in ruraal Nepal betekent niet het nastreven van individualisering, van eigen belangen. Vrouwenemancipatie gaat over het belang van de gemeenschap, over inspraak en participatie in de ontwikkelingen van de gemeenschap.